Skalnica gronkowa (Saxifraga paniculata) to bylina należąca do rodziny skalnicowatych (Saxifragaceae). W środowisku naturalnym występuje w Europie i Azji. W Polsce można ją spotkać w obszarach górskich (szczególnie w Tatrach). Objęta jest częściową ochroną gatunkową.
Problemem jest zagłuszanie skalnic przez silniejsze gatunki i wykopywanie do ogrodów. Roślina osiąga ok. 20cm wysokości. Tworzy gęste, zwarte poduszki. Liście są grube, mięsiste, sinawe zebrane w różyczki. Drobne, pięciopłatkowe kwiaty są osadzone na długich pędach. Mają zielono-kremową barwę. Tworzą wiechy lub baldachy. Skalnica gronkowa kwitnie od czerwca do lipca. Owocem jest mieszek.
Wymagania i uprawa
Bylinę zaleca się uprawiać na stanowiskach słonecznych, suchych, osłoniętych od wiatru. Preferuje podłoża przepuszczalne, średnio żyzne, dobrze zdrenowane, wapienne. Znosi również gleby jałowe, (np.: piaszczysto-kamieniste). To gatunek wystarczająco mrozoodporny, wytrzymały na suszę.
Można go sadzić jesienią lub wiosną. Nasiona najczęściej wysiewa się latem. Ważnymi zabiegami pielęgnacyjnymi jest odchwaszczanie i usuwanie przekwitłych kwiatostanów. Nawożenie i podlewanie jest rzadko konieczne.
Zastosowanie
Skalnica gronkowa to ciekawe urozmaicenie ogrodów skalnych i alpinariów. Dobrze wygląda sadzona na obrzeżach, w szczelinach murów i między kamieniami. Warto ją komponować z rojnikami, rozchodnikami, skalnicą Arendsa (szczególnie z odmianami o kontrastowej barwie kwiatów) oraz trawami (np.: kostrzewami i turzycami). Na rynku dostępne są także odmiany karłowe.
Zdjęcie: Magnus Manske / CC BY-SA 3.0
Kwiaty cebulowe 
Jesienne kwiaty 
Ogród ozdobny 
Rośliny doniczkowe 
Owoce 
Warzywa 
Zioła 
Łąka kwietna 
Roślina tygodnia 
