Fylostachys (Phyllostachys)

Fylostachys (Phyllostachys) to rodzaj drzewiastych, szeroko rosnących bambusów z rodziny wiechlinowatych (Poaceae). Znanych jest kilkanaście ich gatunków, z których kilka może być uprawianych także w Polsce.

Fylostachys osiągają bardzo duże rozmiary (od 2-3 m. do nawet 6/7-10 m. wys.) i posiadają typowy dla bambusów, wzniesiony pokrój. Ich cechą charakterystyczną są grube, okrągławe w przekroju, sztywne pędy z dobrze zaznaczonymi węzłami i widoczną na międzywęźlach podłużną bruzdą.

Rośliny rozwijają lancetowate, długie, płaskie liście, połączone z pędem pochewką i tworzą ulistnione rozgałęzienia głównie w górnej części pędu, dzięki czemu w niższych partiach ich pokrój jest ażurowy, a pędy dobrze widoczne.

Wymagania i uprawa

Możliwe do uprawy w polskich warunkach fylostachysy, charakteryzują się różną mrozoodpornością. Jedne wytrzymują mrozy do ok. -24/26°C (np. fylostachys złotobruzdowy, fylostachys Bisseta), inne są delikatniejsze i mogą przemarzać już w temperaturze ok. -18/20°C (np. fylostachys złocisty), dlatego najlepiej uprawiać je w cieplejszych rejonach kraju, zabezpieczając na zimę ich podstawę grubą warstwą ściółki.

Należy jednak pamiętać, że zimą większym zagrożeniem dla bambusów od mrozu są wysuszające wiatry i suche podłoże oraz powietrze, dlatego należy uprawiać je w miejscu zacisznym i osłoniętym.

Rośliny oczekują też słonecznego lub lekko półcienistego stanowiska i żyznej, próchniczej, przepuszczalnej, lekko wilgotnej gleby, o lekko kwaśnym odczynie pH.

Fylostachysy należą do silnie rosnących bambusów i są ekspansywne, dlatego wymagają stosowania barier korzeniowych, ograniczających ich wzrost.

Zastosowanie

Fylostachysy z wyjątkiem nielicznych gatunków to rośliny wysokie i okazałe, dlatego nadają się głównie do uprawy w dużych ogrodach, szczególnie w stylu japońskim. Sprawdzają się też jako ażurowe, luźne lub formowane żywopłoty, dzielące przestrzeń na strefy.

Wybrane gatunki i odmiany

• Fylostachys złotobruzdowy (Phyllostachys aureosulcata) o grubych, żółtozielonych, w dolnej części zygzakowato powyginanych pędach z żółtą bruzdą w międzywęźlach. Gatunek posiada też formy ozdobne jak np.: f. aureocaulis o żółtych pędach (wys. ok. 4-5 m.) i f. spectabilis o jasnożółtych pędach i zielonych bruzdach (wys. ok. 5-6 m.).
• Fylostachys Bisseta (Phyllostachys bissetii) o krzaczastym, wzniesionym pokroju i zielonych pędach (wys. ok. 4-5/6 m.)
• Fylostachys nagi (Phyllostachys nuda) o bardzo ciemnych młodych pędach, zieleniejących z wiekiem, z widocznymi wokół kolanek jasnymi pierścieniami (wys. 4/5-7/8 m.)
• Fylostachys niski (Phyllostachys humilis) o zielonych pędach z wyraźnie zaznaczonymi kolankami, gęstym pokroju i niższym wzroście (ok. 2-3 m. wys.)
• Fylostachys złocisty (Phyllostachys aurea) o zielonożółtych pędach, w dolnej części rosnących zygzakowato (wys. ok. 3-5 m.)

Tekst: Katarzyna Józefowicz, zdjęcia: Sylwia Hennek