Opis rośliny
Lilak pospolity (Syringa vulgaris), często popularnie (ale błędnie) nazywany bzem, jest gatunkiem z pogranicza Europy i Azji, w naturze porasta śródpolne zarośla i brzegi lasów na południowym wschodzie naszego kontynentu. Nazwa gatunku pochodzi od liliowego koloru drobnych, intensywnie pachnących kwiatów, dla zapachu których krzew ten jest chętnie sadzony w ogrodach prywatnych, parkach, zieleni osiedlowej i miejskiej.
Krajowe szkółki i centra ogrodnicze oferują kilkadziesiąt odmian lilaków, wśród których wiele ma pochodzenie rosyjskie – zostało wyselekcjonowanych przez Leonida Kolesnikowa, słynnego rosyjskiego hodowcę i miłośnika tej grupy roślin. W swoim ogrodzie w Moskwie Kolesnikow zgromadził kolekcję ponad 500 odmian, z czego około 300 stanowiły jego własne krzyżówki.
fot. Grzegorz Falkowski ZSzP |
|
| Duże, pełne kwiaty lilaka ‘Krasawicy Moskwy’ rozkwitają w maju. | |
W 1947 r. hodowca uzyskał wyjątkowo ciekawy selekt o pełnych, różowoperłowych kwiatach zebranych w duże wiechy. Nowa odmiana otrzymała nazwę ‘Krasawica Moskwy’. Przez wiele lat roślina ta była mało znana i niedoceniana, ale obecnie jest szeroko rozpowszechniona i robi światową karierę pod nazwą Beauty of Moscov.
Lilak pospolity Beauty of Moscov jest dużym, rozłożystym krzewem lub niewielkim drzewem o kształtnej koronie. W sprzyjających warunkach osiąga ponad 3 m wysokości. W sprzedaży jest oferowany w postaci tradycyjnego krzewu lub w formie drzewka z uformowaną koroną.
Roślina kwitnie w maju. Z lilaróżowych pąków kwiatowych rozwijają się duże, pełne kwiaty w kolorze perłoworóżowym, zebrane w okazałe, często podwójne wiechy o długości do 25 cm. Liście mają barwę ciemnozieloną, są skórzaste i błyszczące. Blaszki liściowe mają kształt sercowaty, są osadzone na niezbyt długich ogonkach.
Wymagania i uprawa
Lilak pospolity jest krzewem łatwym w uprawie, odpornym na mróz. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, wilgotnych i przepuszczalnych o odczynie od obojętnego do lekko zasadowego, ale równie dobrze rośnie na glebach mniej urodzajnych. Wykazuje tolerancję na okresowy niedobór wody, natomiast nie lubi gleb ciężkich i zalewanych.
Ciepła, słoneczna pogoda w okresie lata sprzyja zawiązywaniu pąków kwiatowych na przyszły rok, dlatego krzewy należy sadzić w miejscach słonecznych. Na stanowiskach cienistych rośliny kwitną znacznie słabiej. Po kwitnieniu, przede wszystkim ze względów estetycznych, warto usuwać pozostałości kwiatostanów, które dosyć długo utrzymują się na krzewach, stanowiąc ich wątpliwą ozdobę.
Rośliny rozmnażane przez szczepienie dają odrosty z podkładki, które należy systematycznie usuwać. Takie rośliny warto posadzić nieco głębiej, poniżej miejsca szczepienia, tak aby wytworzyły własne korzenie i z czasem się „usamodzielniły”.
fot. Grzegorz Falkowski ZSzP |
| Kwiaty zebrane są w okazałe, często podwójne wiechy. |
Gdzie posadzić?
Krzewy lilaków bardzo dobrze radzą sobie w warunkach miejskich. Nierzadko spotyka się stare okazy na osiedlach mieszkaniowych, gdzie mimo trudnych warunków rosną zaskakująco dobrze. W niewielkich ogródkach przydomowych warto sadzić lilaki prowadzone w formie drzewek, które zajmują mniej miejsca, a jednocześnie bardzo efektownie prezentują się w czasie kwitnienia. Kwitnące pędy można ścinać i umieszczać w wazonach. Aby przedłużyć trwałość kwiatów, końcówki pędów przed wstawieniem do wody należy przez chwilę zaparzać we wrzątku.
|
Opracowanie: Związek Szkółkarzy Polskich zdjęcie tytułowe: Grzegorz Falkowski (ZSzP) Więcej o roślinach i ich producentach znajdziesz na e-katalogroslin.pl |
