Sosna żółta

Opis rośliny

Sosna żółta (Pinus ponderosa) to jeden z nielicznych gatunków tzw. sosen trójigielnych, czyli takich u których igły są zebrane w pęczki po trzy sztuki. W ojczyźnie – USA, tworzy ona drzewa dorastające do ok. 50 m wysokości. W Polsce najwyższe drzewa tego gatunku osiągają do 30 m wysokości. W młodości ich korony są wąskostożkowe i regularne, potem stają się szersze i luźniejsze.

Pędy grube i sztywne – żółto brązowe a czasem nawet pomarańczowe, złamane wydają przyjemny cytrynowy zapach. Gatunek ten cechuje zmienna liczba igieł w pęczku, co często rodzi problemy z właściwym rozpoznaniem gatunku. Najczęściej są trzy igły w pęczku, ale zdarzają się dwie a nawet pięć!

Prawdopodobnie w uprawie spotykane są także liczne mieszańce, pochodzące od bardzo podobnego gatunku – sosny Jeffreya (P. jeffreyi), który od sosny żółtej odróżniają głównie igły o szarym lub niebieskawym zabarwieniu.

Igły sosny żółtej są długie – do 25 cm, grube i ciemnozielone. Na roślinach utrzymują się przez trzy lata. Szyszki duże, do 15 cm długości i 6 cm średnicy, jajowate, skupione po kilka na pędzie. Szyszki po odpadnięciu z rośliny mają charakterystycznie wyrwane nasady – które pozostają przytwierdzone do gałęzi drzew. Kora młodych drzew jest szara a na starszych spękana na duże, żółtobrązowe płaty.

Wymagania i uprawa

Sosna żółta należy do zdecydowanie łatwych w uprawie. Ma bardzo małe wymagania glebowe i może rosnąć nawet na bardzo suchych, żwirowych glebach. Nie wymaga ona nawadniania nawet w okresach suszy. Jak większość sosen nie toleruje cienia i powinna być sadzona na zdecydowanie słonecznych stanowiskach.

Nie lubi wilgotnego klimatu dlatego lepiej unikać jej sadzenia w pasie nadmorskim. Jest odporna na zanieczyszczenie powietrza dlatego z powodzeniem może być sadzona w miastach i terenach przemysłowych. Wykazuje pełną mrozoodporność na terenie Polski zachodniej i centralnej.

W północno- wschodniej części kraju w wypadku bar

dzo ostrych zim mogą czasami wystąpić uszkodzenia mrozowe (szczególnie dotyczy to mieszańców z sosną Jeffreya). Sosna ta należy do gatunków rzadko atakowanych przez choroby i szkodniki. Należy się jednak liczyć z normalnym, fizjologicznym zjawiskiem stopniowego zamierania dolnych gałęzi i corocznym, jesiennym opadaniem starych igieł.

Gdzie posadzić?

Sosna żółta to typowy gatunek do nasadzeń soliterowych, gdyż tylko pojedynczo posadzone drzewa mogą ukazać swoje właściwe piękno. Nasadzenia pojedyncze powodują także to, że rośliny są dobrze doświetlone i dłużej utrzymują dolne gałęzie. Jest to niezwykle plastyczny gatunek, który świetnie pasuje do wszelkiego typu ogrodów: od surowych, modernistycznych założeń aż po klasyczne ogródki wiejskie.

Ze względu na głęboki system korzeniowy warto do kompozycji z sosnami użyć gatunków wrzosowatych, które z kolei płytko się korzeniąc mają w pobliżu sosny dobre warunki do rozwoju. Dodatkowo corocznie opadające igły sosnowe zakwaszają i ściółkują glebę, co sprzyja uprawie roślin wrzosowatych. Do sosny zawsze pasującym dodatkiem są także trawy i turzyce.

Opracowanie: Związek Szkółkarzy Polskich; zdjęcie tytułowe: Gerry from Fort St. John, BC, Canada / Pine Cones / CC BY-SA 2.0 / Link Więcej o roślinach i ich producentach znajdziesz na e-katalogroslin.pl