Uprawa szachownicy cesarskiej

Szachownica cesarska (Fritillaria imperialis) to bylina cebulowa o bardzo interesującym wyglądzie. Ten gatunek nie jest bardzo popularny, dlatego obecność tych bylin w ogrodzie oraz niebanalny wygląd na pewno będzie przyciągać uwagę.

Na szczycie sztywnej łodygi znajdują się imponujące, dzwonkowate kwiatostany szachownicy cesarskiej. Nic dziwnego, że tę imponującą roślinę nazywają koroną cesarską.

Fot. John Perrett/Pixabay

Kwitnienie

Na wiosnę, z dużej cebuli wyrastają u nasady liście oraz mięsisty i gruby pęd o wysokości do 1 m. W kwietniu i w maju na szczycie pędu pojawiają się pomarańczowożółte lub czerwone kwiaty. Są zwieszone płatkami do dołu, a nad nimi wyrasta dodatkowy pióropusz z liści. Prezentują się wyjątkowo okazale w grupach. Nadają się też na kwiat cięty. W połowie maja, po przekwitnięciu, część nadziemna rośliny zamiera.

Wymagania szachownicy

Wymagają żyznej gleby, przepuszczalnej i zasobnej w składniki organiczne. Preferują słoneczne lub lekko ocienione miejsca i są wrażliwe na wiosenne przymrozki.

Gdzie posadzić?

Cebule sadzi się na rabacie już na początku września, aby zdążyły się dobrze ukorzenić przed zimą. Dołki o głębokości 15–20 cm podsypuje się żwirkiem, który stanowi warstwę drenującą. Szachownice powinny być sadzone w odstępie 25–35 cm i obficie podlane.

Wykopywanie i przechowywanie cebul szachownicy cesarskiej

Jeżeli w sezonie rośliny są zasilane nawozami organicznymi, nie ma konieczności wyjmowania cebul z ziemi. W innym przypadku, w czerwcu–lipcu, zaleca się ich wykopanie. Przechowywanie musi odbywać się w ciepłym miejscu pod przykryciem piasku czy trocin, aby cebule nie wyschły.

Źródło: Magazyn Budujemy Dom 3/2016 tekst: Małgorzata Szymańska zdjęcie tytułowe: Hans Braxmeier - Pixabay.com