Podbiał pospolity – właściwości zdrowotne i zastosowanie

podbiał pospolity - fot. Manfred Richter - Pixabay

Kłobuk, boże liczko, kaczeniec, czarne ziele - to tylko niektóre ludowe nazwy popularnej rośliny, która działa wykrztuśnie, przeciwkaszlowo i przeciwzapalnie. Jakie cenne właściwości i zastosowanie ma podbiał pospolity?

Posłuchaj
00:00
3

logo ktociewyleczy

Artykuł pochodzi z portalu ktociewyleczy.pl

Podbiał pospolity jest powszechnie występującym chwastem, którego zdrowotne właściwości znane są od wieków. Już sama jego łacińska nazwa wskazuje, w jakich przypadkach stosowano go najczęściej: tussis,-is oznacza "kaszel", a ago,-ere - "pędzić, gonić". Jednak roślina zwana dawniej kłobukiem działa nie tylko przeciwkaszlowo. Dzięki dużej zawartości związków śluzowych chroni górne drogi oddechowe przed podrażnieniami.

Kwasy fenolowe wykazują działanie przeciwbakteryjne, a związki polifenolowe gwarantują jedną z najwyższych aktywności wobec wolnych rodników. W kwiatach podbiału można znaleźć również aminokwasy, aminy, sterole oraz nasycone i nienasycone kwasy tłuszczowe, a w liściach - najważniejszym surowcu leczniczym - polisacharydy (głównie inulinę), węglowodany, kwaśne oligosacharydy i aminokwasy1.

Właściwości zdrowotne podbiału

Podbiał ułatwia odkrztuszanie

Już w średniowieczu podbiał pospolity znany był jako pogromca kaszlu o właściwościach wykrztuśnych. Jego składniki tworzą na powierzchni błon śluzowych powłokę zmniejszającą wrażliwość receptorów kaszlowych i chroniącą je przed mechanicznym podrażnieniem.

Tym samym wyciągi z tej rośliny hamują odruch kaszlu, a jednocześnie działają łagodząco na podrażnioną śluzówkę jamy ustnej gardła i krtani2. Ich stosowanie zaleca się przy wszelkich infekcjach i chorobach dróg oddechowych (stanach zapalnych jamy ustnej i krtani, astmie, zapaleniu oskrzeli czy przewlekłym kaszlu).

Ponieważ kwiaty mają silniejsze działanie przeciwskurczowe, w większym stopniu ułatwiają odkrztuszanie. Jednak badania in vivo wykazały, że oba surowce działają przeciwkaszlowo i wykrztuśnie. Po doustnym podaniu myszom wodnego wyciągu z liści bądź kwiatów podbiału spadła u nich częstość odruchu kaszlowego indukowanego parami amoniaku, a wydłużył się okres bezkaszlowy3.

Przeciwbakteryjne właściwości podbiału

W kilku badaniach okazało się, że etanolowe wyciągi z ziela oraz kłącza podbiału są aktywne wobec szczepów bakterii Gram-dodatnich Bacillus cereus i Straphylococcus aureus oraz Gram-ujemnych Proteus hauseriProteus vulgarisBordetella pertussis i Pseudomonas aeruginosa4. Ekstrakty nie były jednak skuteczne wobec bakterii Escherichia coli  i grzybów Candida albicans.

Podbiał działa pozytywnie na układ nerwowy

Obecny w podbiale tussilagon wpływa na funkcjonowanie mikrogleju - nieneuronalnych komórek ośrodkowego układu nerwowego, które odgrywają istotną rolę w systemie jego obrony i odnowy (uczestniczą m.in. w śmierci komórek neuronalnych będącej wynikiem uszkodzenia DNA i mitochondriów).

W badaniach na myszach wykazano, że tussilagon hamował wytwarzanie niektórych mediatorów stanu zapalnego w mikrogleju5. Prawdopodobnie efekt ten wynikał z zahamowania wytwarzania tlenku azotu (NO) - frakcja octanu etylu z wyciągu z kwiatów podbiału wykazała tu skuteczność na poziomie 97%.

Nadmiar tlenku azotu jest jednym z głównych powodów zmian w obrębie ośrodkowego układu nerwowego, które prowadzą do takich schorzeń neurodegeneracyjnych jak choroba Alzheimera. Innymi słowy podbiał wykazuje aktywność neuroochronną - w jednym z badań wyciągi z jego kwiatów hamowały neurodegeneracyjne działanie kilku czynników (np. kwasu arachidonowego i glutaminowego) na komórki kory mózgowej szczurów6.

Podbiał chroni przed wolnymi rodnikami

Innym mechanizmem działania wyciągu z podbiału, który zaobserwowano w powyższym badaniu na komórkach korowych szczurów, było hamowanie procesów oksydacji. Składniki ekstraktu zapobiegały utlenianiu lipidów, a jednocześnie wymiatały wolne rodniki DPPH, w efekcie uniemożliwiając rozwój zmian neurotoksycznych prowadzących do śmierci neuronów. Tkanka mózgowa jest bardzo wrażliwa na tego typu uszkodzenia oksydacyjne, które prowadzą do ostrych i przewlekłych chorób neurodegeneracyjnych.

W innym badaniu, porównującym 56 popularnych roślin leczniczych, eksperci potwierdzili, że metanolowo-wodny ekstrakt z podbiału jest cennym źródłem naturalnych przeciwutleniaczy - należy do najbogatszych w polifenole i najbardziej aktywnych wobec wolnych rodników7. Kolejne testy wykazały, że wodny wyciąg z podbiału wzmaga odporność na stres oksydacyjny komórek drożdży poddanych utleniającemu działaniu nadtlenku wodoru (H2O2)8. Niestety w żadnym z badań nie podano informacji, czy wykorzystano ekstrakty z liści, czy kwiatów.

Podbiał działa antynowotworowo

Zarówno stan zapalny, jak i uszkodzenia oksydacyjne odgrywają istotną rolę w procesach kancerogenezy. Dlatego naturalne surowce, które hamują oba te procesy, są potencjalnym sposobem zapobiegania nowotworom.

W jednym z badań na mysich komórkach białaczkowych L1210 wyciąg dichlorometanowy z ziela podbiału zatrzymał wzrost aż 92% komórek rakowych, a ekstrakt metanolowy - 82%9. Okazało się również, że tussilagon wyizolowany z kwiatów hamuje ścieżkę sygnałową odpowiadającą za rozwój raka jelita grubego i okrężnicy - m.in. przyspieszał degradację b-kateniny, której nadmierna ekspresja inicjuje proces nowotworowy i jego progresję10.

Testy in vitro wykazały ponadto, że sok ze świeżych liści podbiału w rozcieńczeniu 1:10 oraz 1:100 działa przeciwmutagennie w stosunku do genotoksycznego (rakotwórczego) antybiotyku chinolinowego11. Innymi słowy zatrzymywał on powodowane przez lek uszkodzenia genetyczne prowadzące do rozwoju raka.

Zastosowanie podbiału

Napar z podbiału na suche gardło

Łyżeczkę suszonych liści zalać szklanką wrzącej wody i odstawić na 10-15 min. Po przecedzeniu pić napar 3-4 razy dziennie po pół szklanki. Pomoże również przy nieżycie gardła, kaszlu i schorzeniach górnych dróg oddechowych.

Okłady z podbiału na skórę

2 łyżeczki podbiału zalać ok. 350 ml ciepłej wody i gotować pod przykryciem ok. 10-15 min. Po przestudzeniu wstawić na kilka godzin do lodówki. W zimnym płynie można namoczyć wacik i przecierać nim stłuczoną, siną lub zaczerwienioną skórę. Z kolei na wrzodziejące, trudno gojące się rany można przykładać świeże liście podbiału.

Syrop przeciwkaszlowy z liści i kwiatów podbiału 

Umyć i pokroić tyle liści i kwiatów, aby uzyskać ok. 200 ml rozdrobnionego surowca, po czym układać w słoiku warstwowo na przemian z cukrem (ok. łyżki cukru na każdą warstwę), mocno ugniatając. Odstawić w chłodne, ciemne miejsce, a po tygodniu zlać sok. Dodatkowo przecisnąć surowiec przez gazę, aby uzyskać więcej syropu. Przechowywać w lodówce, pić 3 razy dziennie po łyżeczce.

Wykrztuśny sok z podbiału

Dzięki sokowirówce można uzyskać sok ze świeżych liści i kwiatów - 2 łyżki spożyte 5-6 razy dziennie działają wykrztuśnie i łagodząco na błony śluzowe. Sok można przechowywać w lodówce nie dłużej niż 5 dni albo zakonserwować alkoholem 40% w proporcji 1:1. Wówczas zamknięty słoik z mieszanką należy odstawić na 12 godz. w chłodne, ciemne miejsce. Pić po 2 łyżki 3-4 razy dziennie.

Podbiał - występowanie i pora zbiorów

Występowanie: na polach i pastwiskach, gruntach gliniastych i wapiennych, osuwiskach i żwirowiskach, nad brzegami wód i w wilgotnych zaroślach.

Surowiec leczniczy: liście (Farfarae folium) i kwiaty (Farfarae flos).

Pora zbioru: koszyczki kwiatowe zbiera się zaraz po zakwitnięciu (marzec-maj), a liście bez ogonków późną wiosną i latem, kiedy są jeszcze młode, ale już dobrze rozwinięte. Nie należy zrywać liści pokrytych rdzą lub plamami.

Ważne: po okresie kwitnienia zdarza się mylić liście podbiału i różnych gatunków lepiężników (Petasites) - te ostatnie nie mają meszku. Ze względu na zawartość hepatotoksycznych alkaloidów pirolizydynowych (PAs) osoby cierpiące na schorzenia wątroby powinny skonsultować podjęcie terapii z lekarzem. Przeciwwskazaniem do stosowania podbiału jest ciąża (zioło może działać poronnie). Leczenie podbiałem nie powinno trwać dłużej niż 4-6 tygodni w roku.

Bibliografia
  • Phytochem Anal 2012; 23: 492-501; Food Chem Toxicol 2006; 44: 1299-1307
  • Bruneton J. Pharmacognosy Phytochemistry Medicinal Plants. 2nd ed., Lavoisier Publishing, Paris 1999, s. 842-843
  • J Pharm Biomed Anal 2012; 75: 158-164
  • J Ethnopharmacol 2002; 82: 51-53; Newall C, Anderson LA, Phillipson JD. Herbal Medicines. A Guide for Healthcare Professionals. The Pharmaceutical Press, London 1996, s. 85-86
  • Arch Pharmacol Res 2008; 131 (5): 645-652
  • Biol Pharm Bull 2005; 28: 455-460
  • In J Mol Sci 2010; 11: 2362-2371
  • BMC Complement Altern Med 2012; 12: 173
  • J Ethnopharmacol 2002; 81: 337-342
  • Biochem Biophys Res Commun 2014; 443: 132-137
  • Ecol Genet 2010; 8: 56-5

Zdjęcie tytułowe: Manfred Richter / Pixabay

logo ktociewyleczy

Artykuł pochodzi z portalu ktociewyleczy.pl


☺️ Dziękujemy, że przeczytałaś/eś artykuł do końca. Bądź na bieżąco i zapisz się do newslettera. Odwiedź nas na Facebooku, Instagramie, Pintereście, YouTube oraz na forum ogrodniczym. Zajrzyj także do naszego sklepu ogrodniczego.

Tematy
Autor
Oczymlekarze.pl Oczymlekarze.pl

Serwis poświęcony tematyce zdrowotnej. W zielonym ogródku publikuje artykuły o ziołach i zdrowiu.

Artykuły autora Wszyscy autorzy
Powiązane artykuły
Nowe treści z tej kategorii
Artykuł sponsorowany
Szukasz prezentu, który naprawdę się przyda? Oto 12 urządzeń STIHL, które zmienią ogrodową codzienność w przyjemność
Polecamy
Komentarze

Gość WojtekWojtekWojtek
02-03-2023 14:32
Myślałem, że podbiał to chwast!
Zajrzyj na Forum ZielonyOgrodek.pl
Darmowy program
Projektowanie Ogrodu
wypróbuj online
Projektowanie ogrodu
Artykuł sponsorowany
Szukasz prezentu, który naprawdę się przyda? Oto 12 urządzeń STIHL, które zmienią ogrodową codzienność w przyjemność
Tagi
Sprawdź, co dziś czytają inni
Polecamy
Wszyscy to czytają. A Ty?