Tawułka 'Amethyst'

Opis rośliny

Tawułka ’Amethyst’ to kępiasta bylina o pierzastych, błyszczących liściach i wiechowatych kwiatostanach. W porównaniu do innych odmian tawułek rośnie dosyć silnie, w czasie kwitnienia dorasta do 90 cm wysokości. Roślina tworzy krótkie, podziemne kłącza z których wiosną wyrastają jasnozielone, podwójnie pierzaste, ażurowe liście.

Największą ozdobą rośliny są liczne drobne kwiaty zebrane na szczytach łodyg w stosunkowo duże i gęste, wiechowate kwiatostany. Mają one do 30 cm długości, są wyprostowane, rozgałęzione, dobrze widoczne, bo wyniesione wysoko ponad liście. Barwa kwiatów jest bardzo intensywna, w promieniach słońca niemal fluorescencyjna.

Kwiaty rozwijają się na przełomie czerwca i lipca, i w sprzyjających warunkach (chłodna pogoda i ocienione stanowisko) kwitną nawet przez 3-4 tygodnie. Później rośliny zdobią rabaty swoim ładnym ulistnieniem.

Odmiana ‘Amethyst’ została wyhodowana w 1920 r. przez Georga Arendsa i do dziś pozostaje jedną z najładniejszych i najpopularniejszych odmian tawułek.

Fot. Grzegorz Falkowski (ZSzP)

Zobacz więcej ciekawych odmian tawułek

Wymagania i uprawa

Tawułki należą do bylin stosunkowo łatwych w uprawie, ale wymagają stale wilgotnego podłoża. Preferują gleby zasobne w składniki pokarmowe, próchniczne, o odczynie kwaśnym lub lekko kwaśnym, nie tolerują wapnia. Podobnie jak paprocie najlepiej czują się w miejscach półcienistych, wilgotnych, które nie nagrzewają się mocno. W lata suche wymagają regularnego podlewania, zwłaszcza w okresie kwitnienia. Przy braku wody szybko więdną, a ich liście częściowo zasychają, co fatalnie wpływa na ich walory ozdobne.

Co kilka lat rośliny warto przesadzać, dzieląc je przy okazji. Dobrze reagują na ściółkowanie kompostem lub przekompostowaną korą sosnową. Ściółka pozwala utrzymać wyższą wilgotność podłoża oraz chroni glebę przed zachwaszczeniem, a zimą dodatkowo zabezpiecza karpy przed przemarzaniem.

Tawułka ‘Amethyst’ jest odmianą odporną na mróz ale, podobnie jak inne tawułki, czasami może cierpieć na skutek późnych, wiosennych przymrozków uszkadzających młode przyrosty. Roślina jednak dobrze regeneruje się i zakwita.

Gdzie posadzić?

Nadaje się do sadzenia w ogrodach przydomowych i parkach, gdzie najefektowniej prezentuje się sadzona na rabatach w grupach liczących od kilku do kilkudziesięciu sztuk. Ciekawie wygląda sadzona nad brzegami zbiorników wodnych, ale pamiętać należy, aby jej korzenie nie były zalewane. Doskonale komponuje się z funkiami i paprociami. Roślinę można uprawiać także w pojemnikach ustawianych na cienistych balkonach i tarasach.

Opracowanie: Związek Szkółkarzy Polskich Zdjęcie tytułowe: Grzegorz Falkowski (ZSzP) Więcej o roślinach i ich producentach znajdziesz na e-katalogroslin.pl