Układanie krawężników:
jak powinny wyglądać krawężniki w ogrodzie
Prace przy układaniu nawierzchni podzielone są na kilka etapów obejmujących przygotowanie gruntu, ułożenie brukowanej płaszczyzny, a także estetyczne i stabilne wykończenia całego obszaru. To, co wydawać by się mogło jedną z najmniej znaczących oraz ostatnich czynności, w praktyce wysuwa się na pierwszy plan i to zarówno ze względu na późniejsze znaczenie dla eksploatacji powierzchni, jak również z uwagi na kolejność wykonywania poszczególnych prac brukarskich.
Krawężniki, bo o nich tu mowa, stanowią niezbędny element każdej nawierzchni. Pełnią dwie ważne funkcje – wizualną, wydzielając poszczególne strefy nawierzchni i zamykając wybrukowane szlaki oraz użytkową, stabilizując krawędzie i zapobiegając rozsuwaniu się poszczególnych elementów pod wpływem chodzenia lub nacisku pojazdów. Rolę oporników mogą odgrywać zarówno gotowe krawężniki z betonu, ozdobne obrzeża, palisady czy nawet korytka ściekowe.
Aby jednak właściwie spełniały swoje zadania, muszą zostać ułożone zgodnie ze sztuką brukarską. To o czym należy pamiętać, to fakt, by czynności tej nie zostawiać na koniec. Obrzegowania wytyczać mają bowiem obszar, w obrębie którego układana będzie kostka brukowa. Ich montażu należy więc dokonać jeszcze przed wyłożeniem materiału nawierzchniowego, a wręcz zanim wykonana zostanie warstwa podsypki.
Przygotowanie stabilnego podłoża:
podstawa układania krawężników w ogrodzie
Krawężniki, mimo że nie będą bezpośrednio eksploatowane, przejmują na siebie duże obciążania przenoszone z powierzchni kostki. Dlatego też muszą być zamocowane stabilnie. By tego dokonać, podobnie jak w przypadku nawierzchni, konieczne jest właściwe przygotowanie podłoża. Pierwszym krokiem jest wykonanie wykopu za pomocą tradycyjnego szpadla na szerokość narzędzia oraz głębokość sumującą się do wysokości układanych oporników, ok. 5 cm warstwy odsączającej, ok. 3-5 cm podsypki oraz wysokości betonowej ławy podkrawężnikowej (10-20 cm).
Ułożenie krawężników będzie wyznaczać również przebieg nawierzchni, dlatego też muszą być one odpowiednio wypoziomowane. Granicę najlepiej wyznaczyć przy pomocy poziomicy laserowej lub sznurka, a powstałe po zakończeniu ewentualne nierówności zniwelować za pomocą gumowego młota.
Obrzeża warto również ułożyć tak, by obszar pomiędzy nimi stanowił wielokrotność wymiarów kostki brukowej. W ten sposób optymalnie wykorzystamy materiał, unikając kłopotliwego docinania oraz generowania wielu, niepotrzebnych odpadków. Krawężniki układamy na wcześniej wykonanej podbudowie z kruszywa oraz fundamencie z półsuchego betonu o oporze 10 cm z każdej strony, pamiętając, by stawiać je sprawnie na tyle, by nacisk na grunt rozkładał się dość równomiernie.
Ustawiając poszczególne elementy należy zachować 3-5 milimetrową pustkę. Wypełnienie fugi, zwłaszcza sztywną zaprawą cementową, doprowadzić może bowiem do nieestetycznych pęknięć związanych z naturalną pracą gruntu i naprężeniami termicznymi materiału. Tak wykonany montaż zapewni stabilną konstrukcję, która będzie stanowiła sztywne ramy dekoracyjnej nawierzchni.
14.08.2014
Tekst i zdjęcia: źródło – Polbruk