|
Swój spektakl zaczynają w maju i czerwcu radosnym festiwalem kolorów, kształtów i zapachów. Kwiaty mogą być pojedyncze, półpełne lub pełne, w całej gamie kolorów, od barwy białej po pomarańczową, różową i głęboką czerwień. Liczba odmian nie jest dokładnie znana, ale z pewnością przekracza 10 tys.
Piwonie znane i nieznane
Piwonie mogą być bylinami, półkrzewami lub krzewami. Najpopularniejsze są gatunki bylinowe, czyli przede wszystkim piwonia chińska (Paeonia lactiflora) z tysiącami odmian, a także piwonia lekarska (P. officinalis) oraz kolekcjonerskie gatunki botaniczne, np. piwonia odmienna (P. anomala), krymska (P. daurica) czy himalajska (P. emodi). Kwitną obficie od późnej wiosny do początku lata, a po zakończeniu sezonu wegetacyjnego, część nadziemna zamiera. Odradzają się jednak w kolejnym sezonie z pąków odnawiających na wieloletnich nasadach pędów, ukrytych pod ziemią. Są łatwe w rozmnażaniu i dzięki temu niedrogie (poza najnowszymi odmianami o niestandardowej budowie i kolorystyce kwiatów).
Mniej znane, ale bardzo cenne i warte szerszej popularyzacji są gatunki krzewiaste piwonii, o egzotycznym wyglądzie i spektakularnie pięknych kwiatach. Te krzewy o zdrewniałych pędach i sezonowym ulistnieniu, dorastają do 1,5 m wysokości. Są dobrze przystosowane do uprawy w polskich warunkach klimatycznych i mogą być u nas z powodzeniem sadzone na terenie całego kraju.
Do tej grupy zalicza się m.in. formy botaniczne piwonii krzewiastej (P. suffruticosa), piwonii Delavaya (P. delawayi) czy piwonii Rocka (P. rockii) oraz liczne odmiany ozdobne. Ze względu na skomplikowany sposób rozmnażania (przez szczepienie na korzeniach piwonii chińskiej lub lekarskiej), piwonie krzewiaste są znacznie droższe od bylinowych.
Fot. Grzegorz Falkowski (ZSzP), peonymax.com Piwonia 1 – 'Garden Treasure', 2 – 'Hillary', 3 – 'Court Jester', 4 i 6 – Piwonia krzewiasta, 5 – Piwonia Delavaya |
Wreszcie najmniej jeszcze popularne, ale chyba najciekawsze są mieszańce międzysekcyjne, nazywane też piwoniami Itoh. Ich hodowlę rozpoczął japoński ogrodnik Toichi Itoh, krzyżując w 1948 r. gatunki bylinowe z krzewiastymi. Dalsze prace kontynuowano w latach 60. i 70. w USA. Obecnie liczba mieszańców Itoh przekroczyła już 100 i systematycznie rośnie! Wyglądem przypominają piwonie krzewiaste, ale są bylinami. To właśnie w tej grupie znajduje się najwięcej odmian o niestandardowych barwach, przede wszystkim żółtych, ale też łososiowych, fioletowych, różowych, białych i różnego rodzaju mieszankach kolorystycznych. Ceny starszych i bardziej popularnych odmian są przystępne, co wynika z łatwości rozmnażania (przez podział karp), natomiast najnowsze kreacje sprowadzane z za oceanu wymagają głębszego sięgnięcia do kieszeni.
Fot. Grzegorz Falkowski (ZSzP) 1 – Piwonia Kanzas, 2 – Odmiana 'Early Bird' |
Kilka dobrych rad
Te piękne i delikatne kwiaty są roślinami wyjątkowo trwałymi – mogą rosnąć w jednym miejscu nawet przez kilkadziesiąt lat. Stąd ważne, by stanowisko było słoneczne, a miejsce odpowiednio przygotowane. Najlepiej rosną na glebach gliniasto-piaszczystych, dobrze i głęboko uprawionych, dostatecznie wilgotnych, ale przepuszczalnych, o dużej zawartości próchnicy. Preferują podłoża o odczynie obojętnym, a nawet nawet zasadowym. Na glebach lżejszych piwonie bylinowe szybciej się rozrastają, tworzą więcej pędów i liści, z kolei gleby cięższe sprzyjają obfitszemu kwitnieniu i intensywniejszemu wybarwieniu kwiatów.
Fot. Grzegorz Falkowski (ZSzP) Piwonie doskonale prezentują się na tle zadbanego trawnika. |
Kłącza trzeba sadzić na odpowiedniej głębokości, aby przykrywała je 3–5 cm warstwa gleby. W przypadku piwonii krzewiastych miejsce szczepienia powinno znaleźć się na głębokości około 10 cm. Dzięki temu będą w stanie wytworzyć też własne korzenie. Warto od razu pomyśleć o podporach, które zabezpieczą kępy przed rozkładaniem się w czasie opadów deszczu (mokre kwiaty są bardzo ciężkie). W uprawie piwonie nie sprawiają problemów. Rzadko są atakowane przez choroby i szkodniki. Sporadycznie może wystąpić szara pleśń, rdza piwonii i plamistości liści. Zapobieganiu chorób sprzyja usuwanie i palenie jesienią zaschniętych liści i łodyg piwonii bylinowych.
Tekst: Grzegorz Falkowski, zdjęcia: Grzegorz Falkowski, www.peonymax.com, Susann Bausbach/Fotolia
Artykuł pochodzi z magazynu |
Artykuł powstał we współpracy ze Związkiem Szkółkarzy Polskich. Więcej informacji o roślinach i ich producentach uzyskać można na: www.e-katalogroslin.pl lub www.zszp.pl |