Złotokap pospolity Laburnum anagyroides

Ten wysoki krzew liściasty (rzadziej niewielkie drzewo) należy do najbardziej efektownych roślin ozdobnych w Europie.

Jego ażurowa korona osiąga wysokość 7–10 m i szerokość 3–4 m. Długie, zwisające, gęste grona złocistożółtych kwiatów, które pojawiają się wiosną (kwiecień–czerwiec) nadają roślinie wygląd jak gdyby kapała złotem (stąd nazwy złotokap lub złotodeszcz).

Poza kwiatami złotokap pospolity wyróżnia się przede wszystkim trójlistkowymi liśćmi, które kształtem przypominają koniczynę, są jednak znacznie większe. Owoce złotokapów, jak u innych przedstawicieli rodziny bobowatych, mają postać strąków z nasionami.

Krzew ten najlepiej rośnie na świeżej, żyznej, niezbyt suchej glebie o dużej zawartości wapnia, ale może też rosnąć na gorszym podłożu. Na dobrze nasłonecznionych stanowiskach zakwita bardzo obficie. Jest wytrzymały na mrozy, jednak w czasie bardzo surowych zim może ucierpieć. Większe rozmiary osiąga tylko w łagodniejszym klimacie.

Nie znosi silnego cięcia. Wystarczy wycinać uszkodzone lub stare pędy tuż po przekwitnięciu i przeprowadzać cięcie formujące, jeśli roślina ma mieć postać zwartego krzewu.

W naszych warunkach złotokap pospolity to cenny krzew parkowy i do przydomowych ogrodów. Sadzić należy go pojedynczo lub w niewielkich grupach, najlepiej w dobrze eksponowanych miejscach. Można nim obsadzać także podpory, wówczas należy przywiązywać do nich młode pędy naginając je do kształtu podpory. Można w ten sposób tworzyć zadaszenia nad bramkami, a nawet zacienione aleje.

Z krzewem tym należy obchodzić się ostrożnie, ponieważ wszystkie jego części są bardzo trujące dla ludzi. Niektóre źródła podają nawet, że złotokap pospolity jest najbardziej trującą rośliną uprawianą w Polsce.