Szpinak (spinacia oleracea) to roślina jednoroczna należąca do rodziny szarłatowatych (Amaranthaceae). Warzywo pochodzi z Azji, ale jest uprawiane w wielu krajach świata, w tym w Polsce. Szpinak rośnie dwupiennie wytwarzając jajowate lub strzałkowate liście. Częścią podziemną jest korzeń palowy osiągający głębokość nawet do 150-180cm. Kwiaty są dwupienne: męskie są zebrane w kłosy, żeńskie rosną pojedynczo w kątach liści.
Warunki uprawy szpinaku
Szpinak najlepiej rośnie w chłodniejszym klimacie – jest tolerancyjny na niskie temperatury. Nasiona kiełkują już w temp.: 3-4°C.
Dobrze rośnie na stanowiskach lekko zacienionych i żyznych, szybko nagrzewających się podłożach o odczynie obojętnym.
Gatunek ma krótki okres wegetacji dlatego często jest uprawiany jako przedplon lub poplon.
Roślina dobrze reaguje na nawozy organiczne. W czasie nawożenia należy pamiętać również, że szpinak jest wrażliwy na niedobór manganu.
Warzywo na zbiór wiosenny sieje się w marcu a na zbiór jesienny – na przełomie października i listopada. W przypadku odmian zimujących w gruncie – warto je okryć na zimę, np.: agrowłókniną.
Zastosowanie szpinaku
Częścią jadalną szpinaku są liście (warzywo liściowe), zawierające dużą ilość witaminy C i soli mineralnych (głównie żelaza, oprócz tego wapń, potas, sód, magnez, cynk). Ze względu na zawartość kwasu szczawiowego większych ilości liści nie powinny spożywać osoby starsze oraz osoby ze schorzeniami nerek i wątroby.
W kuchni szpinak jest podawany zarówno jako dodatek do potraw jak i główne danie. Warto przyrządzać go z makaronem, serami i mięsem.
Popularne odmiany
- ‘Monnopa’, ‘Norman’, ‘Uniwersal’