Różnice w planowaniu nawierzchni brukowych przed i za domem
Ułożenie kostki brukowej to ostatni etap tworzenia ogrodowych traktów. Na początku musi być sporo planowania i przemyśleń. Od tego zależy chociażby ilość potrzebnych kostek i innych materiałów niezbędnych do wykonania nawierzchni.
Poznaj różnice i zasady kładzenia kostki brukowej w ogrodzie przed i za domem.
Planowanie nawierzchni:
Kostka przed domem
Furtka powinna być połączona z drzwiami wejściowymi prostą, możliwie szeroką ścieżką. Przy czym dobrze jest zadbać, by przynajmniej kolorem pasowała do stopni. Również od bramy do garażu powinien prowadzić wygodny, jak najkrótszy podjazd.
Oba trakty mogą być całkowicie rozdzielone pasem zieleni lub przy domu połączone przejściem. Materiał, z którego są wykonane powinien być taki sam, ale może się różnić np. kolorem czy kształtem oraz układem elementów.
Kostki, którymi wyłożone będą ścieżki mogą być cieńsze od tych na podjeździe, ponieważ muszą przenosić znacznie mniejsze obciążenia. Jednak żadne z nich nie mogą być śliskie.
|
Prowadząca do drzwi wejściowych ścieżka powinna być |
Kostka za domem
O ile ścieżka od ulicy do domu powinna być jak najkrótsza, o tyle w ogrodzie taka zasada nie obowiązuje.
Owszem, jeśli lubimy geometrię i „spokojny” wygląd otoczenia, proste ścieżki mogą być oczekiwanym rozwiązaniem. Jednak dróżki kręte lepiej wtapiają się w ogród i łatwiej pozwalają wydzielić jego poszczególne części. A w mniej uczęszczanych miejscach możemy sobie pozwolić na luźno ułożone większe elementy – nawet z kostek brukowych można zrobić takie mini-podesty.
Niezależnie jednak od przebiegu, ścieżki powinny prowadzić do różnych części ogrodu i sensownie go dzielić.
Są dwa pomysły na rozplanowanie ścieżek. Pierwszy to zrobienie w ogrodzie głównych kącików i rozmieszczenie stałych elementów małej architektury, takich jak stacjonarny grill czy altana, oraz wybudowanie oczka wodnego. Na tym etapie można też posadzić drzewa i krzewy.
|
Ścieżki powinny prowadzić do różnych zakątków. |
Następnie przez sezon obserwujemy, którędy domownicy – a przede wszystkim dzieci – chodzą najchętniej. Robiąc ścieżki właśnie w tych miejscach możemy mieć nadzieję, że rabaty czy starannie utrzymany trawnik nie zostaną zdeptane.
Można też ogród zaplanować precyzyjnie i kompleksowo za jednym zamachem. Wtedy trzeba wyrysować na papierze plan ogrodu w skali. Zaznaczamy na nim dom, typujemy punkty, z których chcemy mieć szczególnie ładny widok oraz miejsca, gdzie posadzimy warte wyeksponowania rośliny. Trzeba uwzględnić ukształtowanie terenu, zaplanować miejsce na kącik wypoczynkowy, staw itd.
|
Pamiętaj! Dojście od furtki do drzwi wejściowych powinno mieć szerokość 120-150 cm. Wyminą się łatwo dwie osoby i będzie można wygodnie przejechać wózkiem. Ścieżki w ogrodzie mogą być węższe – 60-100 cm. Dojście do śmietnika czy kompostownika też nie musi być szerokie, ale pamiętajmy, że do kompostownika będzie trzeba podjeżdżać taczką albo wózkiem ogrodowym. Ścieżka nie powinna być zagłębiona poniżej powierzchni otaczającego ją terenu, bo będzie się na niej gromadziła woda. Najlepiej, jeśli będzie z nim zrównana. Jest to szczególnie ważne, gdy sąsiaduje z trawnikiem. Jeśli obrzeże jest na poziomie gruntu, łatwo będzie podjechać kosiarką. Przy zbyt wyniesionej ścieżce czeka nas cięcie trawy nożycami, a to mało przyjemne zajęcie... Wszystkie nawierzchnie w ogrodzie muszą mieć nachylenie poprzeczne – w granicach 2%, czyli 2 cm na długości 1 m – aby łatwo spływała z nich woda. Te, które łączą się z domem powinny dodatkowo mieć nachylenie podłużne, od ściany w kierunku ogrodu. Przy czym, im bardziej szorstka nawierzchnia, tym nachylenie większe. |
Planowanie nawierzchni: Odwodnienie
Ścieżki w przydomowym ogrodzie są na tyle wąskie, że nie potrzeba specjalnych odwodnień. Woda opadowa znakomicie przesiąka przez nawierzchnię i ścieka na boki – pod rośliny. W jednym tylko przypadku odwodnienie przyda się z całą pewnością. Takim miejscem jest krawędź podjazdu przed garażem. Nietrudno sobie wyobrazić, jak będzie wyglądało jego wnętrze po dużej ulewie.
Korytka, wchodzące w skład tzw. odwodnień liniowych, uchronią przed taką niemiłą niespodzianką. Umieszcza się je w poprzek podjazdu, na podkładzie z betonu. Ich górna krawędź musi się licować z nawierzchnią. Przykrywający je zdejmowany ruszt pozwala bezpiecznie przejechać samochodem, ale też usunąć ze środka liście czy inne zanieczyszczenia. Korytko odprowadza wodę do studni chłonnej lub kanalizacji.
fot. Hauraton |
fot. Bautech |
|
Korytko liniowe skutecznie odprowadzi wodę sprzed garażu (zdjęcie po lewej). Impregnat korzystnie wpływa także na wygląd kostki. (zdjęcie po prawej) |
|
|
Ważne! W miejscach zacienionych lepiej unikać układania kostki o bardzo gładkiej powierzchni. Tu łatwo porosną ją mchy czy glony, a nawierzchnia łatwo zamieni się w ślizgawkę. O układzie kostki nie mogą decydować jedynie walory estetyczne. W przypadku podjazdów lepsze jest ułożenie diagonalne (po przekątnej). Bowiem wtedy ciężar samochodu rozkłada się równomiernie na wszystkie krawędzie poszczególnych kostek, elementy trudniej się przesuwają i nie są tak podatne na ewentualne uszkodzenia. Ścieżki w ogrodzie muszą być nie tylko funkcjonalne, ale i dekoracyjne. Kolor oraz faktura nawierzchni powinny harmonijnie współgrać z wyglądem elewacji domu, elementami małej architektury i roślinnością. Ciemna nawierzchnia dobrze wygląda w otoczeniu roślin o jasnych liściach. Na prostych ścieżkach przed domem najlepiej wyglądają duże elementy i proste, geometryczne wzory. Krętym ścieżkom przyda uroku mała kostka. Tu możemy układać różnokolorowe łuki, wachlarze, łączyć różne materiały. Ale uwaga: w małym ogrodzie lepiej wyglądają dróżki z jednego tylko materiału. |
TEMATY NA CZASIE 
Komentarze