Odwodnienie nawierzchni ogrodowych
Do uwalniania nawierzchni utwardzonych od zastoisk wody stosuje się odwodnienia liniowe i punktowe. Odwodnienia liniowe są najpopularniejsze, bo dość proste do wykonania.
Czy każda nawierzchnia utwardzona wymaga odwodnienia?
Odwodnienie nawierzchni jest konieczne w przypadku tych nieprzepuszczalnych, na przykład pokrytych płytami lub kostką betonową, klinkierową bądź kamienną, lub wykonane z betonu stemplowanego. Nie trzeba natomiast odwadniać nawierzchni, które umożliwiają wsiąkanie wody w głąb gruntu (oczywiście pod warunkiem, że grunt pod nimi ma wystarczającą chłonność).
Do przepuszczalnych, a więc niewymagających odwadniania, należą nawierzchnie utwardzone plastikową kratką trawnikową, betonowymi płytami ażurowymi, a także nawierzchnie betonowo-, ceramiczno- lub kamienno-trawiaste: z kostki kamiennej, klinkierowej lub betonowej ułożonej z odstępami lub mającej otwory na trawę, które wypełnia się piaskiem lub ziemią urodzajną, by następnie posiać w nich trawę lub uprawiać rośliny odporne na deptanie.
Schemat odwodnienia: (a) liniowego i (b) punktowego |
Sposoby odwodnienia nawierzchni utwardzonych
► Odwodnienia liniowe
Najpopularniejsze, bo dość proste do wykonania. Polegają na odprowadzaniu wody systemem połączonych ze sobą i tworzących kanały odwadniające korytek przykrytych rusztami. Teren nawierzchni powinien być uformowany ze spadkiem w kierunku kanałów. Woda z korytek spływa następnie do studzienek osadnikowych, a potem do odbiornika – kanalizacji deszczowej lub układów chłonnych.
Korytka umieszcza się zwykle w poprzek podjazdu lub chodnika prowadzącego od furtki do domu lub – jeśli ich nawierzchnia jest długa i płaska – wzdłuż, przez jej środek.
Przekrój przez odwodnienie liniowe. |
►Odwodnienia punktowe
Są to studzienki z tworzywa lub betonu, z osadnikiem i wpustem żeliwnym. Woda z nawierzchni uformowanej ze spadkiem w kierunku studzienki spływa do jej wnętrza, a następnie jest odprowadzana do odbiornika.
Jak wykonuje się odwodnienie liniowe?
- Najpierw wyznacza się przebieg kanału, w którym na ławie betonowej zostaną umieszczone korytka odpływowe. Wzdłuż wyznaczonej linii wykonuje się wykop głębokości ok. 30 cm.
- Na dnie wykopu układa się warstwę betonu, by utworzyć ławę wysokości 10–15 cm i szerokości ok. 30 cm. Powinno się jej nadać spadek 1–2 %, niezbędny do sprawnego spływania wody korytkami.
- Następnie układa się elementy systemu, zaczynając od tego, który będzie znajdował się najniżej, czyli od studzienki osadnikowej. W następnej kolejności układamy korytka, łącząc je ze sobą na wpust. Na końcu pierwszego i ostatniego korytka powinna znajdować się ścianka czołowa lub ścianka z odpływem.
- Na końcu montuje się ruszty. Ich górna krawędź powinna znajdować się ok. 5 mm poniżej nawierzchni.
|
Tekst: Małgorzata Cuch
Komentarze